شعار امسال روز جهانی زن، بر توجه به تحول زندگی زنان روستایی در کنار دیگر گروه های زنان تاکید دارد. روستاهای ایران اما حکایت دیگری دارند؛ برخی از روستاهااز ابتدایی ترین امکانات و ملزومات یک زندگی امن چه برای زنان و چه برای مردان محروم هستند، اما مشکلات ناشی از این محرومیت برای زنان چندین برابر است. دختران روستایی به دلیل محدودیت های خانوادگی و سنتی برای ادامه تحصیل با مشکلات زیادی روبرو هستند و به این ترتیب در ابتدایی ترین مراحلِ چرخه پیشرفت از رقابت حذف می شوند. علاوه بر این تمرکز خانواده های سنت گرا بر ازدواج فرزندان معضلی را شدت میبخشد به نام "ازدواج کودکان". این مسئله علاوه بر مشکلاتی که برای سلامت جسمی و روانی دختر بچه های درگیر ایجاد میکند آنان را از امکان تحصیل و حضور موثر در اجتماع نیز باز میدارد. سنتی که نهایت زندگی را تولید مثل میداند و اگر زن یا مردی از این امکان محروم باشد به گوشه ای رانده می شود برای امکان مرگ و میر بیشتری که برای دختر بچه ها حین زایمان اتفاق می افتد هم اهمیتی قائل نخواهد شد. نسبت به کودکانی که توسط مادران نابالغ پرورش داده می شوند و از داشتن یک والد آگاه و همراه محروم اند نیز بی توجه است. انتظار آن می رفت با رشد هوش اجتماعی مردم به وسیله تقویت ابزار اطلاع رسانی پدیده هایی از این دست اندک اندک منسوخ شوند اما با رشد سال به سال آن مواجه شده ایم. ثبت ٣۶۰۰۰ ازدواج زیر سن ۱٨ سال در سال ٩۶ آمار خیره کننده ایست که نه تنها تلاشی برای کاهش آن نشده بلکه در مقابل تلاش هایی برای بهبود آن مقاومت هم شده است. قطعا بیش از ۶۰ درصد این آمار مربوط به مناطق روستایی و محروم است. خودداری از توانمندسازی خانواده ها خصوصا زنان در روستاها و نگهداشتن دائم این قشر در فقر و محرومیت اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آنان را در معرض آسیب هایی مثل ازدواج کودکان قرار میدهد که درپی آن افزایش ۵ برابری خطر مرگ دختران زیر ۱۵ سال در حین زایمان، افزایش خطر مرگ برای نوزادانِ مادرانِ زیر ۱٨ سال، افزایش بیماری های مقاربتی در زنان به دلیل مقاومت کم بدن در سنین پائین تر برای رابطه جنسی مراقبت نشده و باتوجه به سیاست های افزایش جمعیتی و در دسترس عموم نبودن وسایل برقراری ارتباط جنسی امن مثل کاندوم، افزایش باراداری و تولد فرزندان ناخواسته باز هم به دلیل نبود امکانات جلوگیری از بارداری، رشد فرزندان در محیطی نابالغ عموما به دلیل اختلاف سنی قابل توجه پدر و مادر یا کم بودن سن هر دوی آنها و ... و در نتیجه همه این معضلات ظهور بخش قابل توجهی از جمعیت که نا پخته و نابالغ است و در مناسبات اجتماعی و فردی هیچ کنترلی بر احساسات و محیط خود ندارند. همه این آسیب ها برای زنان روستایی در ایران چندین برابر است خصوصا آنکه به دلیل فقر و محرومیت و محدودیت روستاها در ایران، جامعه ی هدفِ آسیبی مانند ازدواج کودکان دختران روستایی هستند. در ایران خصوصا توسط حاکمیت ٨ مارس به عنوان یک مناسبت جهانی به رسمیت شناخته نمی شود اما به حرمت روز ملی زن که امسال به فاصله یک روز از این مناسبت جهانی گرامی داشته می شود  امید است اندکی مشکلات زنان ایران جدی گرفته شود و در جهت رفع آنها اقدامات قابل ملاحظه ای انجام شود. به امید ایرانی آزاد آباد و متعلق به همه ایرانیان.